Enkelfractuur

Zwelling van de enkel met bloeduitstorting is een typisch symptoom van een enkelfractuur.

Steunen op de betreffende enkel is moeilijk of onmogelijk, terwijl bewegen pijnlijk is. Dit laatste hangt samen met de bloeduitstorting in het gewricht.

Bij een zware zwelling kan je zelfs blaren hebben. Ernstige ongevallen (een verkeersongeval of sporttrauma) kunnen met een open fractuur eindigen: in dit geval is de huid beschadigd.

Doorgaans bevindt de breuk zich aan de buitenenkel, die pijnlijk en gezwollen is. Bloeduitstorting kan ook aanwezig zijn. Het bot is heel gevoelig aan vibratie: licht kloppen met je  vinger  op het bot zal pijn veroorzaken.

Je behandelende arts zal een grondig radiografisch onderzoek laten uitvoeren, eventueel aangevuld met een CT scan bij complexe fracturen.  Dit laat toe het precieze type fractuur goed te begrijpen.

De behandeling hangt af van het type fractuur. Op de spoedgevallen zal men je mogelijk al een voorlopige gipsspalk aanleggen. Samen met de orthopedist wordt daarna het fractuurtype besproken. De uitslag hiervan bepaalt de inhoud van de behandeling.

Dit kan een conservatieve behandeling met gips zijn, of een operatie.

Bj een operatieve ingreep zal men de fractuur vastzetten.

Bij een enkelfractuur draag je ongeveer 6 weken je gips, zowel in het geval van operatie, als zonder.

Nadat het gipsverband verwijderd is begin je aan je revalidatie bij de kinesist. De kinesitherapiesessies zijn essentieel om de enkel weer soepel te krijgen. De kinesist zal je ook leren om weer op correcte manier te stappen na de weken van immobilisatie.